Ένας ωκεανός από σύννεφα απλώνεται εκεί ψηλά. Πώς μπορώ να γίνω ένα μαζί του; Εύκολα… Κλείνω τα μάτια και καθοδηγώ τη σκέψη μου εκεί… Δεν μου αρκεί όμως αυτό. Πώς θα ένιωθα εάν ήμουν εκεί πάνω;
Οραματίζομαι ότι ξαπλώνω ανάσκελα πάνω στα σύννεφα, όπως στην γαληνεμένη θάλασσα ένα πρωινό του Αυγούστου… Ανοίγω διάπλατα χέρια πόδια και αφήνομαι να με πάει το αεράκι, να με ταξιδέψει στο Απέραντο, στο Όλον… Αφήνω τα συναισθήματα ελεύθερα και ζητώ από το μυαλό να σωπάσει… “Κάνε ησυχία, παρακαλώ. Εδώ συμβαίνει κάτι ιερό…” Και μετά σιωπή… τώρα “μιλάει” η Γαλήνη, η Ηρεμία, η εσωτερική Ειρήνη…
Αφήνομαι… “Θεέ μου… Αφήνομαι στα δικά σου χέρια. Είμαι ελεύθερη και επιτρέπω σε Εσένα να Συν – Δημιουργήσεις μαζί με εμένα, μέσα από εμένα το καλύτερο”.
Ξέρεις τι σημαίνει αφήνομαι;
Ναι. Να Εμπιστευτώ… Εσένα πλήρως. Να αποκολληθώ από ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τι σημασία έχει η επίτευξη ενός στόχου, όταν το διάστημα για να φτάσεις εκεί ήταν γεμάτο με πίεση, άγχος, πόνο και φόβο; Αφήνομαι σημαίνει Εμπιστεύομαι Εσένα. Ότι το καλύτερο θα μου το φέρεις. Ή μάλλον ότι το καλύτερο, είναι εδώ, τώρα… Αφήνομαι σημαίνει να είμαι ελεύθερη για να μπορέσει η Ζωή να εκδηλωθεί. Και εγώ να υπάρχω μέσα στον κόσμο σαν ο πιο λαμπερός Δημιουργός, δίνοντας, προσφέροντας, χωρίς προσδοκίες, χωρίς εμμονές… Έχοντας Πίστη, Εμπιστοσύνη…
Κάνε τις σκέψεις να σωπάσουν… Δεν είσαι οι σκέψεις σου, δεν είσαι το εγώ σου, δεν είσαι ούτε το παρελθόν σου, δεν είσαι ούτε το μέλλον σου, δεν είσαι καν το όνειρο που κατακτήθηκε. Είσαι κάτι μεγαλύτερο από όλα αυτά. Είσαι ένα κομμάτι του Θεϊκού που επέλεξε να κατέβει στη Γη για να Δημιουργήσει την πιο μεγάλη εκδοχή του εαυτού του και να θυμηθεί Ποιος πραγματικά Είναι. Και μετά να βοηθήσει και Άλλους να το θυμηθούν.
Είσαι Φως… Είσαι Αγάπη… Είσαι κομμάτι του ωκεανού με τα σύννεφα…
Αφέσου…
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως