– Καλημέρα Άγγελε μου…
Έτσι ξεκινάει την κάθε της μέρα. Λέγοντας μία γλυκιά καλημέρα, έχοντας το κεφάλι στραμμένο προς τον Ουρανό με τα μάτια κλειστά, χαμογελώντας τρυφερά…
Αμέσως ένιωσε μία ανατριχίλα σε όλο της το σώμα… Ήξερε, πως ήταν εδώ… Ήταν ο δικός Του τρόπος για να της δηλώνει την παρουσία του!
– Βρέχει, του είπε.
– Ναι.. Βρέχει.. Σου αρέσει η βροχή;
– Πολύ.. Για κάποιους σημαίνει μελαγχολία, αλλά εμένα μου αρέσει. Κάθε φορά που βρέχει το απολαμβάνω. Άλλοι θυμώνουν, βρίζουν, εκνευρίζονται με τους οδηγούς στο δρόμο. Όλα τους φταίνε. Βασικά τους δίνεται άλλη μία ευκαιρία για να τα βάλουν με κάποιον, με κάτι που συμβαίνει…
Εγώ όμως… Μυρίζω το βρεγμένο χώμα, σηκώνω το κεφάλι ψηλά και αφήνω τις σταγόνες της βροχής να πέσουν πάνω στο πρόσωπό μου, χαμογελάω, γελάω τρέχοντας να μπω μέσα στο σπίτι καθώς βρέχομαι, κάθομαι πίσω από το τζάμι και χαζεύω έξω τις στάλες της βροχής καθώς αγγίζουν γλυκά τη γη. Ναι… Μου αρέσει η βροχή! Είναι Λύτρωση! Είναι Κάθαρση! Είναι Απόλαυση!
Απλά την παρατηρούσε που μίλαγε με τέτοια Αγάπη και την ρώτησε…
– Ξέρεις τι μου αρέσει και απολαμβάνω σε εσάς τους ανθρώπους;
– Όχι, του απάντησε ξαφνιασμένη.
– Είστε τόσο ίδιοι, αλλά παράλληλα τόσο διαφορετικοί! Η βροχή είναι ένα φυσικό φαινόμενο… Αλλά αν ρωτήσω 10 διαφορετικούς ανθρώπους όλοι μία διαφορετική απάντηση θα μου δώσετε… και αυτό είναι που σας κάνει υπέροχους, μοναδικούς! Ίδιους αλλά τόσο διαφορετικούς. Η οπτική που έχετε απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν ακόμα και όταν μιλάμε για τις σταγόνες της βροχής!
Του γέλασε, καθώς σκεφτόταν αυτά που της έλεγε…
– Όντως… Είναι μαγικό…
– Πάμε να χορέψουμε; την ρώτησε.
Και εκείνη δεν έχασε λεπτό… Σηκώθηκε γρήγορα γρήγορα και με την Ενέργεια του Αγγέλου της στο κέντρο της Καρδιάς, βγήκε έξω στη βροχή… για να χορέψει μαζί του…
Καλημέρα Άγγελοι
Αγάπη και Φως
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως