– Μου αρέσει να κάθομαι και να παρατηρώ τα αστέρια. Μπορώ να τα παρατηρώ με τις ώρες. Ηρεμώ…
– Κάθε φορά που κοιτάς τα αστέρια, να ξέρεις πως κοιτάς Αγγέλους, γιατί πάνω σε κάθε αστέρι κατοικούμε Εμείς!
– Αλήθεια; τον ρώτησα γουρλώνοντας τα μάτια.
– Φυσικά. Το αστέρια αντλούν από το δικό μας Φως, γιατί τα βράδια πηγαίνουμε και ξαπλώνουμε στην αγκαλιά τους!
– Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
– Και εγώ γιατί είμαι εδώ; μου είπε περιπαιχτικά.
– Σωστά. Και το φεγγάρι;
– Και το φεγγάρι ένα μεγάλο αστέρι είναι. Αλλά πιο παλιό. Πιο μεγάλο, πιο λαμπερό. Αντανακλά το Φως του, από το άλλο του μισό, τον Ήλιο, αλλά δες το πόσο όμορφο είναι! Δες τι όμορφα στολίζει τον Ουρανό! Να σου πω και ένα μυστικό; και έγειρε προς το μέρος μου μιλώντας ψιθυριστά. Πάνω στο φεγγάρι Άγγελοι κατοικούν! Απλά τα βράδια κάποιοι από εμάς, το αποχωριζόμαστε και λάμπουμε ο κάθε ένας χωριστά σαν εκατομμύρια μικροί ήλιοι, για να είναι ο δικός σας δρόμος ακόμα πιο φωτεινός!
– Τι όμορφο! Άρα…
– Σωστά το σκέφτεσαι. Άρα μπορείς να νιώθεις Ασφαλής, γιατί είμαστε Εμείς, οι Άγγελοι σας, που φωτίζουμε το δρόμο σας κάθε φορά που ο Ήλιος δύει και το φεγγάρι ξεπροβάλλει στον Ουρανό!
Και έτσι απλά, με έκλεισε μέσα στην αγκαλιά του, και αποκοιμήθηκα κάτω από τις φτερούγες του. Καληνύχτα Άγγελοι!
Αγάπη και Φως
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως