Όταν ασχολείσαι με την Πνευματικότητα, αποκτάς μία άλλη οπτική για τη Ζωή. Από τα πρώτα πράγματα που βιώνεις, είναι πως Εν – θυμάσαι πώς να γίνεσαι Παρατηρητής και πως Είσαι ο Δημιουργός της Ζωής σου… Αυτό υπάρχει περίπτωση, στην αρχή τουλάχιστον να δημιουργήσει άγχος και να νιώθουμε τις ευθύνες να μας βαραίνουν, ιδίως για αυτά που έχουμε Δημιουργήσει και δεν μας αρέσουν… Δηλαδή, τι θες να μου πεις; Πως εγώ το Δημιούργησα όλο αυτό; με ρωτάνε. – Ναι… Αλλά αυτό σημαίνει πως μπορείς να το λύσεις κιόλας και να αλλάξεις αυτό που δεν σου αρέσει και δεν σου ταιριάζει τελικά… απαντώ. Και εκεί βλέπεις τους ανθρώπους να χαμογελούν και ξεκινάμε να χτίζουμε, με βάση το όνειρο και με στόχο την κορυφή που ο κάθε ένας έχει θέσει…
Στην αρχή ο νέος τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης των καταστάσεων, μπορεί να φαντάζει αγχωτικός… Το νέο, πάντα δημιουργεί ένα εσωτερικό άγχος. Το άγνωστο σχεδόν πάντα μας αποπροσανατολίζει, έστω για λίγο. Καθώς λοιπόν, μπαίνουμε στο μονοπάτι το καινούργιο, θα υπάρξουν φορές που θα νιώσουμε θυμό, ακόμα και με τον Θεραπευτή μας, το Δάσκαλο μας, γιατί θα μας πει κάτι ή θα μας υποδείξει κάτι που δεν θα μας αρέσει και θα μας κάνει να βγούμε έξω από τα όρια ασφαλείας μας. Θα μας ξεβολέψει, όπως μου είχε πει κάποια στιγμή μία μαθήτρια μου. Θύμωσα μαζί σου, αλλά σε ευχαριστώ τελικά που με ξεβόλεψες, μου είχε πει. Γιατί με έκανες να δω την Αλήθεια μου. Αν απλά μου είχες πει αυτό που περίμενα να ακούσω και αυτό που με βόλευε δεν θα είχα ανακαλύψει αυτό που χρειαζόμουν τελικά και δεν θα είχα συνειδητοποιήσει την Αλήθεια μου. Και συνειδητοποίησα ότι για αυτό είσαι εδώ. Για να μου δείχνεις αυτό που εγώ αρνούμαι να δω, για να μου πεις αυτό που αρνούμαι να ακούσω, για να μου υποδείξεις αυτό που αρνούμαι να κοιτάξω και να παραδεχτώ. Σε ευχαριστώ για την κάθε φορά που με έχεις ξεβολέψει…
Ομολογώ ήταν η πιο γλυκιά εξομολόγηση…
Θα υπάρξουν φορές που η Αλήθεια θα ακουστεί σκληρή, που θα κάνει θόρυβο, καθώς οι λέξεις θα γίνονται συναισθήματα στην καρδιά… Εκείνη τη στιγμή μπορεί να θυμώσεις, αλλά πλέον γνωρίζεις… Βγες έξω και πάνω από το θυμό και βρες την Ευλογία. Δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή που αυτό που ζεις, που σκέφτεσαι, που λες ή η επικοινωνία που έχεις να μην περιέχει για εσένα μία Ευλογία.
Ο Δάσκαλος σου, ακόμα και ο ίδιος σου ο εαυτός πολλές φορές μπορεί να σου πουν κάτι που να μην σου αρέσει, αλλά ξέρεις εάν σου μιλάνε με Αγάπη ή όχι. Ξέρεις εάν σου λένε την Αλήθεια μέσω της Αγάπης ή όχι. Το εγώ θα σου υποδείξει να θυμώσεις και να θιχτείς… Αλλά η Αγάπη θα σου πει να προχωρήσεις και πάνω από το θυμό να πετάξεις…
Ομολογώ πως για να είσαι Θεραπευτής ή Δάσκαλος, προϋποθέτει, πολύ καθημερινό διάβασμα, πολλές ώρες διαλογισμό, πολλή δουλειά με τον εαυτό. Τουλάχιστον για εμένα. Γιατί κάθε φορά που ένας Άνθρωπος έρχεται κοντά μου, νιώθω ότι στα χέρια μου, κρατώ ένα κομμάτι της ψυχής Του. Τι πιο σπουδαίο και σημαντικό από αυτό… Τι πιο ιερό…
Καθώς προχωρώ στον τρόπο Ζωής και Ύπαρξης που ονομάζεται Πνευματικότητα, συνειδητοποιώ πως η εξέλιξη, οι συνειδητοποιήσεις δεν έχουν κορυφή, δεν έχουν τελειωμό. Πάντα θα κοιτάμε πίσω, αλλά με σκοπό κάτι να συνειδητοποιήσουμε, να αλλάξουμε και να προχωρήσουμε. Ίσως αυτή η ματιά κάποιες στιγμές να πονέσει, ιδίως εάν αφορά κάτι πολύ βασικό για εμάς, αλλά καθώς προχωράμε, γνωρίζουμε και αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τις καταστάσεις, τις αντιδράσεις μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που μιλάμε, τον ίδιο μας τον εαυτό, άρα και τους άλλους…
Και εκεί που νιώθεις ότι κάτι ανακάλυψες, εκεί συνειδητοποιείς, ότι υπάρχει και άλλο παραπάνω. Η Ζωή είναι μία συνεχής εξέλιξη…
Ας φορέσουμε την Αισιοδοξία, τη Χαρά και την Όρεξη μαζί με ένα φανταχτερό χαμόγελο και ας βάλουμε πλώρη για την πιο γλυκιά Ανατολή… Εκεί που η Αλήθεια, η Χαρά και η Αγάπη έχουν στήσει τον πιο μελωδικό χορό… Εκεί που Εξέλιξη και Ζωή έχουν γίνει Ένα…
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως