Οι “μεγάλοι” άνθρωποι σε ηλικία κρύβουν μέσα τους Σοφία και Γνώση βαθιά! Σοφία και Γνώση που ίσως και οι ίδιοι να μην συνειδητοποιούν, και να μην αναγνωρίζουν. Κάνοντας μία κουβέντα μαζί τους, σίγουρα θα σας γεμίσει με Θησαυρούς και κάτι που θα σας πουν, να αξίζει να το κρατήσετε και να το κάνετε πράξη στην δική σας Ζωή!
Ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ του φετινού Αυγούστου, καθόμουν με τον παππού μου, πίνοντας ουζάκι, συζητώντας στην βεράντα του σπιτιού μας. Μου έλεγε ιστορίες από την ζωή του! Για την δουλειά του, ήταν οικοδόμος στο επάγγελμα, για το πώς τα έβγαζαν πέρα με την γιαγιά αφού ήρθαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ στο νησί. Μίλαγε για τα χωράφια, τα ζώα που είχε, το τυρί που έφτιαχναν, το κρασί, το ούζο. Μου έλεγε ότι η δουλειά ποτέ δεν τον φόβισε. Μιλούσε με υπερηφάνεια για όλα αυτά που μέχρι τώρα κατάφεραν!
Ο παππούς είναι τώρα 81 χρονών και τα τελευταία 4 χρόνια ζει μόνος του, αφού η γιαγιά έφυγε από αυτόν τον κόσμο. Η μελαγχολία και η θλίψη είναι ορατή στο βλέμμα του, όταν μιλάει για την γιαγιά! Πέρασαν μαζί 43 χρόνια! Αλλά η μοίρα ήταν ήδη γραμμένη! Ο παππούς έμεινε πίσω, να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του μόνος του. Πάντα θυμάμαι έναν παππού δυναμικό, εργατικό, να δουλεύει τα πρωινά, να γυρνάει το μεσημέρι, να τρώει στις 12, και το απόγευμα να πηγαίνει στα χωράφια και να μας φέρνει ένα σωρό καλούδια! Καρπούζια, πεπόνια, καλαμπόκια, φασολάκια.
Πάντα ήταν αυστηρός μαζί μας, αλλά μας αγαπούσε παράλληλα! Αν πάλι ρωτούσες την γιαγιά, θα σου έλεγε πως ναι. Ο παππούς πάντα έτρεχε, πάντα ήθελε κάτι να φτιάξει, να δημιουργήσει! Αλλά με τι τίμημα; Την δική της μοναξιά. Ήταν τόσες πολλές οι ασχολίες του που δεν αφιέρωνε πολύ χρόνο στην γιαγιά. Πιστεύω πως η γιαγιά μου έφυγε, με αυτό το παράπονο.
Και ενώ συζητάγαμε, και μου μίλαγε με δέος και συγκίνηση για την ζωή του μου λέει: “ Κορίτσι μου, ο άνθρωπος Ζει από τα΄Όνειρα”! Έμεινα με τα μάτια, ορθάνοιχτα να τον κοιτώ. Τι είπες; του λέω. Και επανέλαβε: “Ο άνθρωπος Ζει από τα Όνειρα”! Δηλαδή κάνεις όνειρα; τον ρώτησα. Φυσικά, μου αποκρίθηκε. Σκέφτομαι όλα αυτά που έζησα, τι μπορώ ακόμα να δημιουργήσω με τις αντοχές που έχω! Φέτος το καλοκαίρι, από εσάς, τα εγγόνια μου και τα δισέγγονα μου που είχα την τύχη να γνωρίσω, παίρνω κουράγιο για να αντέξω ακόμα έναν χρόνο! Τα μπλε του μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση και εγώ επίσης!
Πόση Δύναμη και πόση Σοφία κρύβει αυτός ο άνθρωπος μέσα του! Πόση Σοφία και Γνώση, κρύβουν τελικά όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας! Ίσως να μην συνειδητοποιεί πλήρως τι είπε και τι εννοούσε με εκείνες τις λέξεις, αλλά εγώ γνωρίζω! Όλοι οι άνθρωποι είναι Σοφοί! Απλά, λόγω συγκυριών, των εποχών που μεγάλωσαν, ξεχνάνε. Αγωνίζονται για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Να τους φτιάξουν ή τους πάρουν ένα σπίτι. Να τα σπουδάσουν. Μετά περιμένουν τα παιδιά τους να παντρευτούν, να κάνουν με την σειρά τους τα δικά τους παιδιά. Και τότε νιώθουν ότι ξανανιώνουν. Τα εγγόνια τους, τους δίνουν ζωή. Και νομίζουν πως αυτό είναι ζωή. Είναι εντάξει όλο αυτό! Δεν κρίνω τον παππού μου για τις επιλογές του. Δεν κρίνω κανέναν άνθρωπο για τον τρόπο που επέλεξε να ζήσει. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει να πάρει τα δικά του μαθήματα σε αυτή την ζωή και να συνδεθεί με τον δικό του τρόπο με την ψυχή του!
Σίγουρα, μας δίνετε η ευκαιρία κατά την διάρκεια της Ζωής μας, να πάρουμε το άλλο μονοπάτι. Εκείνο που τα μαθήματα τα παίρνουμε απλά. Χωρίς πόνο, χωρίς κόπο, χωρίς ιδρώτα.
Καθώς γράφω, μου έρχονται στο μυαλό και τα λόγια που ο μπαμπάς μου, μου έλεγε από μικρή. Από τους ανθρώπους να κρατάς τα θετικά! Τις όμορφες Αξίες και Αρετές τους! Και όσο για τα αρνητικά τους, κράτα τα και αυτά μέσα σου, απλά για να θυμάσαι να μην τα χρησιμοποιείς. Γιατί μπορεί να πληγωθείς ή και να πληγώσεις.
Θετικά και αρνητικά στοιχεία των ανθρώπων που έχουμε γύρω μας, για μας είναι Θησαυροί! Είναι λόγοι προς μίμηση ή προς αποφυγή.
Και από τον παππού; Κρατάω την κουβέντα του. Ότι ο άνθρωπος Ζει από τα Όνειρα!
Όταν σας δοθεί η ευκαιρία, καθίστε και κουβεντιάστε με ανθρώπους “μεγάλης” ηλικίας. Θα βγείτε κερδισμένοι! Κρύβουν τόση Γνώση και Σοφία μέσα τους που θα σας καταπλήξει αυτό. Για εμάς, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μεγάλοι Δάσκαλοι που απλά ξέχασαν και δεν υπήρξε κάποιος να τους πει πως η Ζωή είναι πολλά παραπάνω από το πρωινό ξύπνημα, τον ιδρώτα πάνω στις σκαλωσιές και τα χωράφια!
Όλοι οι πρόγονοί μας αξίζουν τον Σεβασμό μας, την Εκτίμησή μας! Ακόμα και οι γονείς μας τα αξίζουν αυτά! Να θυμάστε πως χάθηκαν, μέσα στο άγχος της καθημερινότητας. Χάθηκαν μέσα στους φόβους τους και στα τόσα πράγματα που στερήθηκαν για να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι μπορούσαν!
Να θυμάστε πάντα να αφιερώνετε χρόνο στους ανθρώπους σας! Εκεί κρύβεται η μαγεία της ζωής!
Αγάπη και Φως
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως