– Τι μήνυμα επιθυμείς να δώσουμε στον κόσμο, Αρχάγγελε μου Γαβριήλ;
– Αισιοδοξίας και Χαράς.
– Ναι, ναι. Έξω οι φόβοι, έλεγε τραγουδιστά έχοντας τα χέρια της ανοιχτά και γελώντας δυνατά.
– Τους χρειάζεστε τους φόβους, λουλουδένιο μου παιδί. Μην τους περιφρονείτε, μην τους αγνοείτε. Οι φόβοι είναι εδώ για να σας προφυλάξουν. Είναι τα εργαλεία σας. Ο φόβος είναι αυτός που θα σε προειδοποιήσει για κάποιον κίνδυνο και εσύ θα φροντίσεις να προφυλαχτείς. Επίσης, οι φόβοι είναι εδώ για να συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι εσύ, σε σχέση με αυτούς.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή… Κάθε φορά που δηλώνεις ότι κάτι επιθυμείς τότε ο φόβος αυτόματα θα δημιουργηθεί απέναντι σου…
– Γιατί όμως να χρειάζομαι το φόβο; Γιατί να μην μπορώ να επιθυμώ κάτι και απλά να το έχω, χωρίς το φόβο;
– Γιατί έτσι λειτουργεί η Ζωή. Πώς θα ήξερες τι είναι αυτό που επιθυμείς πραγματικά ή τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για αυτό ή ποιος είσαι σχετικά με το φόβο; Πώς θα ήξερες τι είναι το οτιδήποτε; Χρειάζεσαι τα αντίθετα για να αποφασίζεις ποιος είσαι εσύ σε σχέση με αυτά και το πιο όμορφο από όλα, να κάνεις τις επιλογές σου τελικά.
– Δηλαδή, μέσα από το φόβο αυτοπροσδιορίζω τον εαυτό μου. Αποφασίζω ποιος είμαι σε σχέση με αυτό το φόβο.
– Ακριβώς.
– Ναι, αλλά κάθε φορά που τον βλέπω απέναντι, ειλικρινά νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι. Φοβάμαι πραγματικά.
– Μα ο φόβος δεν είναι πραγματικός. Ο φόβος απλά εμφανίστηκε για να σε βοηθήσει και να αποφασίσεις ποιος είσαι σε σχέση με αυτόν. Εάν κλείσεις τα μάτια και αφήσεις την καρδιά να σου πει την Αλήθεια της θα ακούσεις αυτά που ο φόβος έχει να σου πει. Θα δεις τα Δώρα που κρατά και πως είναι εδώ για να σε βοηθήσει.
Μην πολεμάς τους φόβους σου. Δες τους σαν φίλους. Μόνο και μόνο η παραδοχή ότι είναι εδώ για να βοηθήσουν είναι αρκετά ανακουφιστική.
– Ναι. Ισχύει αυτό που λες. Ήδη νιώθω μέσα μου κάτι να γαλήνεψε. Άρα… την επόμενη φορά που θα δηλώσω ότι κάτι επιθυμώ ο αντίστοιχος φόβος θα κάνει την εμφάνιση του και εγώ θα κλείσω τα μάτια, θα κάτσω στη σιωπή, θα τον ευχαριστήσω που εμφανίστηκε και θα τον ρωτήσω τι επιθυμεί να μου διδάξει, να μου εν – θυμίσει, να μου επισημάνει και θα δω τα Δώρα που κρατά. Θα λάβω τα Δώρα του, θα κάνω μέσα μου τις αντίστοιχες διευκρινίσεις, αλλαγές και θα προχωρήσω…
– Αφού πρώτα παρατηρήσεις πως ο φόβος έχει ήδη απομακρυνθεί από μέσα σου. Θα τον έχεις δει να φεύγει ήρεμος έχοντας εκπληρώσει αυτό που ήρθε για να κάνει. Άκουσε με. Εάν επιλέξεις να φοβηθείς το φόβο, θα του δώσεις μορφή. Να θυμάσαι πάντα πως ο φόβος είναι εδώ για να σου προσφέρει την βοήθεια του. Αγκάλιασε τον. Ευχαρίστησε τον, λάβε τα μηνύματα που φέρνει για εσένα, δες τον να φεύγει… Και τότε παρατήρησε ότι είσαι ήρεμος, ψύχραιμος, γαλήνιος, έτοιμος να αναλάβεις δράση για όλα αυτά που επιθυμείς τελικά… χωρίς το φόβο… Θα έχει μείνει εκεί η Αγάπη και τα αγνά σου κίνητρα για την Δημιουργία και την ολοκλήρωση του πιο γλυκού ονείρου και της πιο υπέροχης επιθυμίας.
– Τι όμορφα… Σε ευχαριστώ. Είναι όντως ένα από τα πιο Αισιόδοξα και γεμάτα Χαρά μηνύματα, του είπε χαμογελαστά… Πάμε να πετάξουμε ψηλά; τον ρώτησε.
– Φυσικά, της απάντησε. Μισό λεπτάκι μόνο…
– Κάτι ετοιμάζεις εσύ, του είπε γελαστά…
Σχεδόν στιγμιαία εμφανίστηκε εκεί μπροστά τους ο πιο υπέροχος, λευκός μονόκερος… Ήταν ο δικός της μονόκερος, εκείνος τον παιδικών της χρόνων… Πήγε κοντά, του χάιδεψε το πρόσωπο… ανέβηκαν πάνω του, εκείνη έσκυψε μπροστά και έβαλε τα χέρια της απαλά γύρω από το λαιμό του… Σήκωσε ξανά το σώμα της. Ο Αρχάγγελος της κρατούσε για να νιώθει ασφαλής και τότε πέταξαν ψηλά… Το πιο γλυκό ταξίδι, στην χώρα του παραμυθιού είχε ξεκινήσει… Πετούσαν ελεύθεροι, χωρίς φόβους… Ήταν Ελεύθερη και απολάμβανε τη στιγμή…
Δίπλα τους πετούσαν και άλλοι μονόκεροι, Αρχάγγελοι, Άγγελοι… Όλα ήταν Αγγελικά μαγευτικά…
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως