Για κάποιο λόγο τον τελευταίο καιρό, ερχόντουσαν στο μυαλό της συνειδητοποιήσεις που είχε κάνει παλαιότερα… Δεν καταλάβαινε γιατί γινόταν αυτό, αλλά το Εμπιστεύτηκε… Ένα πρωινό, έχοντας φτιάξει το πρόγραμμα της ημέρας της, κάθισε στον υπολογιστή της. Αλλά ενστικτωδώς άνοιξε μία κενή σελίδα και ξεκίνησε να γράφει, κάτι που είχε συμβεί πριν χρόνια… Το ζούσε από απόσταση πια, αλλά οι λέξεις έβγαιναν αβίαστα σαν να το ζούσε τώρα… Όλα ζωντάνεψαν και εκείνη αφέθηκε σε αυτή την όμορφη αναπόληση…
Πήγε πίσω…
Είχε μέσα της έναν φόβο… Έναν φόβο που την πολιορκούσε για χρόνια… Τους άλλους φόβους της μπορούσε να τους διαχειριστεί, αλλά αυτός ο φόβος μόνο το άκουσμα του ήταν ικανό να την παραλύσει… Και όμως, μία εσωτερική ανάγκη την οδηγούσε να τον αντιμετωπίσει πια. Μέσα της έτρεμε, αλλά το πήρε απόφαση. Επικαλέστηκε τους Αρχαγγέλους της, Μιχαήλ και Γαβριήλ. Με εκείνους ένιωθε πως ήθελε να δουλέψει…
Ποιος είναι αυτός ο φόβος; Αυτός της “αποτυχίας”… Αυτή ήταν η αχίλλειο της πτέρνα. Αλλά τώρα ήρθε η στιγμή… Το ταξίδι εκείνη την ημέρα κράτησε αρκετή ώρα, μέχρι να καταφέρει να ηρεμήσει… Και καθώς την οδήγησαν σε ένα μέρος ασφαλές η θεραπεία ξεκίνησε…
Μετά από αρκετή πνευματική εργασία με καθαρισμούς, θεραπείες, αποκοπές και συνειδητοποιήσεις με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήρε το λόγο…
– Δεν υπάρχει “αποτυχία”. Γιατί διαρκώς επιμένεις να περιορίζεσαι μέσα στα όρια μιας λέξης και της σημασίας της; Γιατί χρειάζεται διαρκώς να κρίνεις αυτό που ζεις σαν “αποτυχία” ή “επιτυχία”; Δεν μπορεί απλά να είναι; Γιατί θα πρέπει να του φορέσεις μία ταμπέλα και να γεμίσεις την ύπαρξή σου με ό,τι οι λέξεις κουβαλούν μέσα τους; Τι σημασία έχουν όλα αυτά;
Και εγώ σου λέω τούτο… Πως το κάθε τι που πράττεις μπορείς να το θεωρήσεις σαν μία “επιτυχία”…
– Πώς γίνεται αυτό; τον ρώτησε γεμάτη έκπληξη.
– Θα σου εξηγήσω αμέσως… Εάν κάτι συμβεί στη Ζωή σου και το κοιτάξεις γήινα και επιφανειακά τότε πολύ πιθανόν να καταφύγεις σε κριτική, σε επίκριση, γεμίζοντας τον εαυτό σου με τύψεις, ενοχές, ντροπή, έπρεπε ή δεν έπρεπε. Όταν όμως κάνεις ένα βήμα πίσω και πετάξεις ψηλά και έξω από αυτό που συνέβη τότε θα δεις πως αυτό που γήινα θεωρούσες σαν “αποτυχία”, σε επίπεδο ψυχής εκπλήρωσε το σκοπό του στο ακέραιο και ήταν το πιο τέλειο που θα μπορούσε ποτέ να σου συμβεί.
Πάμε να δουλέψουμε την δική σου “αποτυχία”; Είσαι έτοιμη;
Μη γνωρίζοντας που θα την οδηγούσε αυτό συμφώνησε και περίμενε τον Αρχάγγελο και την καθοδήγηση του…
– Ήταν πριν χρόνια που μαζί με την οικογένεια σου ανοίξατε μία επιχείρηση. Μετά από λίγα χρόνια, για διάφορους λόγους, αρκετές προκλήσεις και “μαθήματα”, εκείνη η επιχείρηση έκλεισε. Πώς νιώθεις για αυτό;
Ένιωσε σαν να την χτύπησε κεραυνός, σε έναν ξάστερο Ουρανό… Κοιτούσε τον Αρχάγγελο έχοντας χάσει τη μιλιά της. Της ήταν αδύνατον να αρθρώσει την οποιαδήποτε λέξη. Εκείνη η επιχείρηση και το τέλος που είχε, της είχαν στοιχίσει όσο τίποτα άλλο. Και όμως την κρατούσε μέσα της ζωντανή, δεν υπήρχε μέρα που να μην σκεφτόταν το τότε…
– Γιατί μου το θυμίζεις αυτό, Αρχάγγελε μου; Γιατί μου το κάνεις αυτό;
– Γιατί χρειάζεται να το απελευθερώσεις πια. Φοβάσαι να ζήσεις και να δημιουργήσεις εξαιτίας εκείνης της εργασίας. Δεν νομίζεις πως ήρθε ο καιρός να αφήσεις πίσω το παρελθόν; Γιατί εξακολουθείς να το κουβαλάς μέσα σου; Γιατί τιμωρείς τον εαυτό σου; Γιατί;
Είχε δίκιο… πήρε το χρόνο της και όταν ηρέμησε του απάντησε…
– Νιώθω άσχημα. Είμαι υπεύθυνη και κατηγορώ τον εαυτό μου για επιλογές που είχα και είχαμε πάρει. Η Αλήθεια είναι πως έχω αναλάβει μέσα μου και το μερίδιο ευθύνης άλλων ανθρώπων. Κάθε μέρα που περνά, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν τα πράγματα εάν είχαμε κάνει άλλες επιλογές. Έχω φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κάνω ούτε ένα βήμα επαγγελματικό χωρίς να φοβάμαι, γιατί επιμένω να διατηρώ τις μνήμες και τις αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο ζωντανές μέσα μου και φοβάμαι πως το παρελθόν θα επαναληφθεί με μαθηματική ακρίβεια. Λειτουργώ μέσω του φόβου. Συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου και πάνε χρόνια που ζω εγκλωβισμένη μέσα στα δεσμά που η ίδια έχω δημιουργήσει. Νιώθω τύψεις και ενοχές. Θεωρώ ότι έχω αποτύχει. Κλείνω τα μάτια και με νιώθω σαν μία αποτυχημένη που απλά κατέστρεψα τα πάντα. Δεν το θέλω άλλο αυτό. Έχω ένα μόνιμο βάρος στην καρδιά μου όταν σκέφτομαι τα επαγγελματικά μου. Ως εδώ όμως… Δεν θέλω άλλο πια…
Και τότε την οδήγησαν ψηλά… Είδε εκείνη την κατάσταση από ψηλά… Τα πάντα έγιναν τόσο ξεκάθαρα… Γιατί τη χρειαζόσουν εκείνη την εμπειρία; τη ρώτησε ο Αρχάγγελος… Κοίτα την Αλήθεια της καρδιάς σου…
Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της και η καρδιά της άρχισε να χτυπά δυνατά… Δεν τα παράτησε όμως… Ήταν έτοιμη και απόλυτα σίγουρη για αυτό που έκανε. Παρέμεινε στη σιωπή, χαλάρωσε και άλλο και τότε όλοι οι Θησαυροί εμφανίστηκαν μπρος στα μάτια της. Η Αλήθεια εμφανίστηκε, τόσο λαμπερή και απλή… Είδε έναν έναν τους Θησαυρούς. Είδε μία μία τις Ευλογίες. Θυμήθηκε…
– Εκείνη η κατάσταση ήρθε στη Ζωή μου για να με βοηθήσει να φτάσω στο εδώ και το τώρα μου και να ακολουθήσω το πνευματικό μονοπάτι. Μέσα από εκείνη την εμπειρία, εν – θυμήθηκα τη Συνεργασία, τη Συνέπεια, τη Δημιουργία, την Αφοσίωση, τα Χρονικά Όρια, την Υπευθυνότητα, την Επικοινωνία, την Διαχείριση. Έμαθα ότι για να πετύχεις έναν στόχο σου, χρειάζεται να έχεις Επιμονή και να μένεις προσηλωμένος εκεί δίνοντας καθημερινά τον καλύτερο σου εαυτό, χωρίς αναβλητικότητα. Έμαθα την αξία της Παρατήρησης, της Αλλαγής. Συνειδητοποίησα πως δεν έχει κανένα νόημα να έχουμε εμμονές.
Καθώς μιλούσε έγινε κάτι μαγικό… Συνειδητοποίησε την Ύψιστη Αλήθεια της…
– Μην σταματάς… Συνέχισε, την παρότρυνε ο Αρχάγγελος χαμογελώντας…
– Εκείνη η κατάσταση, η επιχείρηση και η εμπειρία, ήταν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που τελικά επιθυμούσα για τη Ζωή μου. Τότε, έζησα την ασυνέπεια, την έλλειψη δημιουργίας, την μη αφοσίωση… Δεν είχα όρια, νόμιζα πως όλα απλά θα μας δινόντουσαν απλόχερα, περίμενα και είχα απαιτήσεις από τους άλλους, μη γνωρίζοντας πως όλα ξεκινάνε από εμένα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, είχα εκλάμψεις και φώτιση, υπήρχαν διαστήματα που ήμουν συνεπής με το όνειρο, αλλά μετά κάτι γινόταν και αμέσως το αντίθετο εμφανιζόταν και εγώ κατρακυλούσα και πάλι, μένοντας εγκλωβισμένη μέσα στο φόβο.
– Ακριβώς… Και έτσι είναι… Τώρα όμως ξέρεις… της είπε ο Αρχάγγελος μιλώντας της σχεδόν ψιθυριστά.
– Τώρα όμως ξέρω… Γήινα, για χρόνια, θεωρούσα τον εαυτό μου αποτυχημένη, θεωρούσα εκείνη την εμπειρία σαν μία από τις μεγαλύτερες μου αποτυχίες. Αρχάγγελε μου… του είπε και κοντοστάθηκε… τολμώ να πω ότι με συγχωρώ και πως ευχαριστώ εκείνη την εμπειρία. Τελικά της αξίζει μία θέση στο υψηλότερο βάθρο μέσα μου, γιατί μου πρόσφερε όλα εκείνα που χρειαζόμουν για να είμαι σήμερα εδώ που είμαι και να είμαι ο άνθρωπος που είμαι. Εκείνη η εμπειρία ήταν τα αντίθετα, γιατί τελικά η Ζωή ό,τι εν – θύμηση χρειαζόμαστε, μας την προσφέρει, πάντα μέσα από το αντίθετο της. Αυτή είναι η διαδικασία. Αυτός είναι ο τρόπος.
– Ακριβώς γλυκό μου παιδί. Γνωρίζοντας μέσα σου, σε επίπεδο ψυχής την επιτυχία και ότι εκ φύσεως είσαι επιτυχημένη, ήρθε εκείνη η εμπειρία να σου διδάξει μέσα από τα αντίθετα όλα εκείνα που χρειαζόσουν για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις και τελικά να προσφέρεις βιωματικά στην ψυχή τη γνώση που έχει. Γήινα εκείνη η εμπειρία θεωρούνταν από εσένα και τους ανθρώπους γύρω σου σαν αποτυχία, αλλά σε επίπεδο ψυχής ήταν μία από τις πιο Ευλογημένες εμπειρίες που θα μπορούσες ποτέ να έχεις, για να μπορέσεις να φτάσεις εκεί που πραγματικά επιθυμούσες. Και πόσο όμορφα, η οικογένεια σου σε βοήθησε σε αυτό, παίζοντας ο κάθε ένας από αυτούς έναν ρόλο, τον ρόλο που εσύ τους μοίρασες, για να εν – θυμηθείς όλα εκείνα που χρειαζόσουν…
– Έχεις δίκιο… Απόλυτο… Ξέρεις κάτι Αρχάγγελε μου; Προτιμώ να παρατηρώ ό,τι μου συμβαίνει μέσα από την οπτική της ψυχής! Είναι πιο λαμπερή και αισιόδοξη αυτή η οπτική και δεν περικλείει ούτε τύψεις, ούτε εμμονές, ούτε ενοχές…
– Ξέρεις κάτι γλυκιά μου Αγγελένια; Αυτό είναι από τα πιο σοφά πράγματα που μπορείς να κάνεις και ένα από τα μεγαλύτερα Δώρα που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου…
Γέλασαν… Η απόφαση είχε πια παρθεί. Η οπτική της ψυχής είχε επιλεγεί για κάθε εμπειρία, για κάθε τι που συνέβαινε στη Ζωή της… Όλα πήγαιναν θαυμάσια και Θαύματα βρίσκονταν προ των πυλών, έτοιμα να εμφανιστούν το ένα μετά το άλλο… Μετά από πολλά χρόνια μπόρεσε και ένιωσε Απελευθερωμένη από εκείνη την “αποτυχία”… Όλα άλλαξαν μέσα της… Και μαζί με τους Αρχαγγέλους πέταγαν μέσα στον καταγάλανο Ουρανό…”
Άνοιξε τα μάτια της… Χαμογέλασε… Κοίταξε πίσω ευχαριστώντας γιατί πραγματικά είχε μία Ζωή γεμάτη με Ευλογίες!
Βρες τις Ευλογίες μέσα στις “δύσκολες” περιόδους που έχεις περάσει και βγες από αυτές περισσότερο δυνατός, περισσότερο Σοφός και Φωτισμένος! Για αυτό είσαι εδώ…
Αρχάγγελος Μιχαήλ
Αρχάγγελος Γαβριήλ
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως